Følg oss på | Kontakt lokallaget Vitje Noregs Mållag |
Når ein stundom kjem i snakk om nynorsk, dukkar det ofte opp ei form for tilståing eller erkjenning, som regel frå ein person som nett har fortalt meg at han eller ho ikkje klarer å skrive så mykje nynorsk. (Dei skulle så gjerne ha gjort det, men dei klarer det ikkje.) «Men», held dei fram, «eg snakkar jo nynorsk». Så då burde dei jo eigentleg også skrive nynorsk, er tankegangen. Ein elles kjend tankegang i målrørsla.
Det er forbausande kor ofte ein høyrer nettopp dette – at ein snakkar nynorsk, eigentleg. Og det er jo litt rart at vi målfolk reagerer slik på det, for strengt teke burde vi vel vere glade for at folk meiner dei snakkar nynorsk. Men, som dei pertentlege menneska vi er, vel vi å korrigere vedkomande. Nei, det er ingen som snakkar nynorsk, jo, vent, kanskje nyheitsopplesaren i NRK, men, nei. Her må du skilje mellom skrift og tale. Det veit alle.
Sannsynlegvis er ikkje dette skiljet så opplagt. Det at folk opplever talemålet sitt som så nærskyld med den kodifiserte, skriftlege målforma i norsk som heiter nynorsk, slik at dei opplever dei som samanfallande, burde kanskje vere mindre problematisk for oss språkpedantar. Det er iallfall lite truleg at ein elite med sterk innverknad i samfunnet brått skulle ta til å snakke standardnynorsk, slik at dette blei den leiande norma i samfunnet. Då må vi kunne leve med at mange opplever at dei eigentleg snakkar nynorsk.
This entry was posted in Blogg. Bookmark the permalink. Volda Mållag no på nett! →